Casinomedewerkster Carin vergeet de tijd als ze met hout bezig is: ‘Je ziet iets prachtigs ontstaan’
MIJN HOBBY
Voorzichtig klemt Carin van den Heuvel (53) uit Doornenburg een forse stronk van een lindeboom in haar draaibank. „Dit is mijn al vierde bank”, vertelt ze.
Rene Pennock 03-11-22, 15:00
„Ik ben begonnen op een tweedehandse hobbelwobbelbank. De centreerders stonden niet eens op één lijn, dus het hout zwabberde alle kanten uit. Daarna kreeg ik een goed draaibankje van mijn vriend en begon ik met het draaien van eierdopjes en chipsbakjes. Daar zijn maanden filmpjes kijken op Facebook en YouTube aan voorafgegaan, hoor. Ik vond het zo gaaf.”
Weinig vrouwen doen dit werk met hout en beitels en machines, maar ik vind het allemaal mooi
Van den Heuvel plaatst een beitel van een halve meter tegen de stam en de krullen vliegen in het rond. Het lijkt zwaar werk. „Dat valt mee”, legt ze uit. „Als je de beitel op de juiste manier tegen het hout houdt, dan gaat het bijna vanzelf. Dat moet ook, want anders ben je levensgevaarlijk bezig. Er zit heel veel kracht achter de machine. De beitels moeten ook goed scherp zijn; ik slijp ze zelf.”
„Weinig vrouwen doen dit werk met hout en beitels en machines, maar ik vind het allemaal mooi”, zegt ze en kijkt met liefde naar de rondrazende stronk. „Het hout leidt je. Terwijl je bezig bent zie je iets prachtigs ontstaan. Ik kan er uren mee bezig zijn, dan vergeet ik de tijd”, zegt ze.
‘Geen afscheid van nemen’
Het hout krijgt ze van bekenden. ,,Ik heb van alles: iep, acacia, gouden regen, kastanje- of fruitbomenhout. Twee dikke taxusboomstronken heb ik geruild tegen een vaas. Ik laat alles onder een half-open afdak drogen. Dat moet vooral langzaam gebeuren, anders scheurt het. Ik maak schalen, vazen en vogelhuisjes.”
Een hele leuke baan, maar een nog veel leukere hobby!
,,Het uithollen van een vaas is moeilijk. Eerst een gat boren van 3 centimeter doorsnee, dan beitelen. Die beitel is bijna een meter lang, je gaat steeds dieper. Als de wand te dun wordt, kan ie scheuren. Soms beits, wax of olie ik het hout, maar het allermooist blijft toch het blanke hout met de verschillende kleuren van de stam en de noesten. Mijn eerste vogelhuisje doe ik nooit weg, maar ook een kapotte notenhouten schaal. Ik had ’m klaar en was zo trots. De volgende ochtend was ie gescheurd. Zonde! Zo’n mooi hout, zo gaaf en zo zacht, ik kan er geen afscheid van nemen.”
„Ik heb een hele leuke baan”, zegt de medewerkster van Holland Casino, „maar een nog veel leukere hobby!”
